Eerst moet je jezelf kwijt raken, wil je je Zelf kunnen vinden.
Ik heb diverse internet fora en websites bekeken waarbij ik veel beschrijvingen zag van mensen die gewoon een mooie liefdesrelatie hadden gevonden, maar waarbij het mijn inziens niet om tweelingzielen ging. Voor mijn gevoel gaat het niet om een liefdesrelatie, maar draait het allemaal om je eigen ontwikkelingsproces dat in een versnelling wordt gebracht door een zeer bijzondere ontmoeting met iemand die je zeer sterk spiegelt en waarmee je een sterke verwantschap en vertrouwdheid voelt.Om dit te begrijpen is het van belang eerst te kijken naar de ontmoeting van tweelingzielen. Door gesprekken met anderen heb ik leren zien dat hun tweelingziel ontmoeting volgde in een bijzondere fase van hun leven. Een fase van veranderingen, onzekerheden en intense confrontaties met het eigen Zijn. Je zou kunnen zeggen dat het vaak voorkomt in een periode waarin je jezelf een beetje kwijt bent geraakt. Dan ontmoet je die man of vrouw die je bijna direct herkent als een deel van jezelf en waarvan je heel veel wil leren en waarmee je veel wil delen. Nu begrijp ik dat dit eigenlijk heel logisch is, je bent namelijk je zelf kwijt en je onderbewustzijn herkent in een fractie van een seconde een persoon die sterk datgene invult wat je kwijt bent. Je ontmoet dus daadwerkelijk de spiegel van je zelf/ziel. Of dit nu ingegeven is door de kosmos, een samenbrengen door god, of gewoon een prachtig voorbeeld van kansberekening, maakt eigenlijk niet uit. Het belangrijkste is dat je jezelf weer hebt gevonden, alleen dan in de persoon van een ander.
Hieruit volgt direct ook de moeilijkheid van een dergelijke ontmoeting, je hebt namelijk die ander nodig om jezelf te blijven zien. Wanneer je niet leert terugkeren tot je echte zelf zal je altijd die ander nodig hebben en word je daarmee afhankelijk. Dit is dus geen fijn gevoel voor beide tweelingzielen, je voelt je onvrij, afhankelijk en wil daar het liefste van loskomen. Op dat moment begint een proces van leren loslaten, leren dat je het zelf moet doen en niet moet leunen op die ander, ook al vind je die persoon nog zo aardig. Niet zo gek ook dat je die ander zoveel lief hebt, omdat het degene is die het dichtst bij jezelf zit en het doel is toch dat je in eerste instantie van jezelf houdt. Een tweelingziel vriendschap biedt dan ook enorm veel mogelijkheden om jezelf te leren kennen en lief te hebben, zowel de positieve als negatieve karaktertrekken.
Nog zo’n confrontatie punt dus, je moet leren de ander volledig te aanvaarden zoals die is, hierdoor leer je te kijken naar je eigen negatieve kanten, en leer je eigen positieve kanten hervinden. Alles zit in jezelf, maar in het begin is dat nog onduidelijk, zodat je dat in die ander blijft zoeken. Doordat je niet meer weet wat bij jou hoort en wat bij die ander, gaan zaken met elkaar vermengen en wordt het een grote warboel, grenzen verdwijnen, en het is absoluut niet meer duidelijk wat nu echt bij jou hoort.
Langzaam aan zullen de spanningen binnen een dergelijke vriendschap ontstaan, wanneer je niet aan jezelf gaat werken en afhankelijk blijft opstellen van die ander. Er ontstaat een worsteling van waaruit je probeert los te komen van die ander om weer onafhankelijk te zijn. Het kan ervaren worden alsof je jezelf verloren hebt in die ander, maar eigenlijk had je jezelf al verloren in de voorafgaande periode. Tijd dus om jezelf te gaan hervinden.
Dat is nu precies het mooie van een tweelingziel vriendschap, je krijgt alles aangereikt om jezelf te hervinden. Een prachtige spiegel wordt je voor gehouden, iemand die heel veel om je geeft en iemand waarmee je vele dingen kan delen. Maar je moet wel gaan werken, en dan bedoel ik ook echt heel hard werken. Zien wie je werkelijk bent, waar je staat in het leven, wat je doelen zijn voor de toekomst, wat je wil zijn voor anderen, je grenzen aangeven, etc. Elke botsing met de tweelingziel zal extra zwaar zijn door de sterke band die je met elkaar deelt, maar is ook een extra stimulans om aan jezelf te blijven werken. In het begin denk je die ander nodig te hebben om te kunnen groeien, maar langzamerhand wordt je er bewust van dat jij het bent die alles doet, die ander is slechts een spiegel van wie jij bent. Dus in deze vriendschap draait het niet om die ander, maar het draait om JOU!!!!.
Duwen en trekken schept afstand, enkel loslaten brengt tot elkaar
Nu komt het moment dat je werkelijk plezier kan beleven van die prachtige vriendschap, je kan die vriend waarderen voor wie hij/zij is en respecteert zijn/haar grenzen, omdat je eigen grenzen ook bekend zijn. Of je het een tweelingzielband noemt, of gewoon een dierbare vriendschap, het maakt niks uit, je hebt een hoop geleerd door deze ontmoeting en deelt een prachtige band met een persoon die net zo leuk (en gemeen) is als jijzelf.
Een tweelingziel deelt iets prachtigs… met zichzelf
Maak jouw eigen website met JouwWeb